“De schoonheid van het leven zit ‘m in de details.”

 

Gepassioneerd en in geheel eigen stijl maakt programmamaker en journalist Sinan Can al jaren documentaires die de kijker recht in het hart raken. Zijn verhalen geven de harde maar ook liefdevolle kant van het leven weer, onder meer in oorlogsgebieden in het Midden-Oosten. Sinan weet zowel de mensen die hij interviewt als de kijker thuis oprecht in hun ziel te treffen. Hij deelt met ons waar hij het kleine geluk vindt.

Om heel eerlijk te zijn: mijn leven is te chaotisch voor kleine rituelen. Een (ochtend) ritueel is voor mensen die een geordend leven hebben, en dat heb ik niet. Ik vrees dat als ik iedere dag op hetzelfde tijdstip de krant zou lezen dat mij geen goed zou doen. Dat neemt niet weg dat ik weet dat een geordend leven veel rust geeft, zowel voor het hoofd als het lichaam. Mijn dagen zijn daar te gehaast en gejaagd voor. Zou ik een vast ritueel willen? Zeker, het lijkt me heerlijk om iedere ochtend standaard een uur te gaan hardlopen. Toch denk ik dat ik het beste gedij op het chaotische, op het bivakkeren langs afgronden. Er is wel iets dat mij door de dagen heen veel houvast geeft. Ik lees vaak gedichten van Rumi, mijn zogenaamde troost-filosoof. Rumi is mijn eeuwige reis-metgezel en in die zin ook mijn kleine ritueel, en dus houvast. Waar ik ook heen ga, Rumi gaat altijd mee. Zijn boeken geven mij veel rust, zelfs als ik ze niet open. De gedichten geven mij troost – iets dat zo belangrijk is voor alle ellende die ik zie. Maar ook hoop, hoop dat dingen toch kunnen veranderen. Dat er altijd hoop is waar leven is, dat er altijd mensen zullen zijn die zich verzetten, dat mensen liefdevol en compassievol zijn.

 

Ik geloof dat je als individu hét verschil kan maken. De hele wereld redden lukt niet, maar je kan wel je eigen leefomgeving mooi maken. Dat kan in de meest kleine gebaren zitten – je kan iemand troosten, er voor iemand zijn, naar iemand luisteren. Ons leven bestaat uit interacties, we zijn allemaal verbonden met elkaar. Je kan je blik op de horizon werpen maar je kan ook denken; wat gebeurt er in mijn eigen leefomgeving?

 

De schoonheid van het leven zit ‘m in de details. Door de kleine dingen wordt het leven ongewoon. Hoe langer je reist, hoe meer zielen je ontmoet, hoe meer geuren, kleuren en klanken je ontdekt – hoe meer je alles waardeert. Je ziet in hoe mooi de diversiteit van het leven is. Zien dat alles wat zich in de afgelopen 40.000  jaar heeft gevormd op deze aarde – de verschillende manieren van leven, van humor, van huilen, van eten, van drinken, van liefhebben – dat dit alles zo’n rijkdom is. Die schoonheid ontdek je door veel te reizen, dat maakt je dan ook ontzettend nederig. Het leert je om los van je hart je blik te verruimen naar de wereld. Het leert je om met meer empathie, met minder (voor)oordelen en met een mildere blik naar anderen en jezelf kijken.

 

In onze overprikkelde levens zijn we die kleine momenten soms verloren. Het geluk vinden in het kleine. De oud Nieuw-Zeelandse premier Jacinda Ardern verwoordde het mooi: we moeten niet in welváárt, maar in welzíjn investeren. Ik dacht vroeger altijd dat je gelukkig zou worden als je succesvol bent, maar het is andersom; je bent succesvol als je gelukkig bent. Soms heb je 46 jaar nodig om tot dat inzicht te komen. Dat geldt overigens voor veel mensen –  ons ego wil ons continu laten gelden. We moeten van onszelf tot ongekende hoogtes komen, maar het geluk zullen we daar nooit vinden. Als er één ding is dat ik van Rumi leer, dan is het om mijn ego klein te houden. Het maakt je milder, aardiger en begripvol. Het kleine waarderen en daar dankbaar voor zijn, daar kan geen goud tegenop. Deze wijsheid vind ik het mooiste aan ouder worden – ik had er 25 jaar geleden alles voor opgegeven om dit te weten. Maar jaren vol levenservaring hebben we blijkbaar nodig om tot die wijsheid te komen.